A travesía é, na obra de AC, unha constante. A viaxe é moito máis ca un recurso, é
unha dependencia de quen se ten adicado profesionalmente ao mar. Blas Carou, o protagonista
desta novela, o emigrante rico e influínte que pretende investir en Galicia; é un viaxeiro,
un transitario de mundos percorridos. Ourense, o mar, Caracas, Santiago, leitos, escalas
-mesmo políticas- con rotas de ires e voltares. Mergúllase, AC, nas fonduras desta sociedade
construídas con pedras de papel e coa avariza como moeda de cambio, coa falsidade das promesas
nunca cumpridas.
Esta novela desacougante, derruba castelos que semellaban ser de lama. A obra é tamén
un relatorio detallado da xeración que abandonou a poesía para ocuparse do poder.
A crónica sen piedade desa xente toda que anda agora o camino de retorno a unha estación
que xa non existe.
