Durante as súas sesións diarias de footing, unha muller duns 30 anos, profesora de literatura, vai lembrando o seu pasado. Nun momento de encrucillada na súa vida, sente a necesidade de expricarse a si mesma, de convocar (máis que de evocar) o seu pasado, coma unha alegación contra o seu presente.

O autor emprega fundamentalmente dous recursos para construír psicolóxica e estructuralmente a historia: a linguaxe, lírica, coidada e de enorme profundidade psicolóxica e a introspección na forma de ser feminina.