Podería ter o corpo de león e acaso de anguía a cabeza e o torso.Si, así sería o Griffón. Un monstro semellante a unha historia: delgado, escorredizo, traizoeiro e doutro mundo como a anguía, pero sólido, poderoso, imponente e terrestre coma o león. O problema -angustioso problema para o cansado profesor de literatura que deixou Galicia por Aix-en-Provence- é cómo facer que o monstro se apareza, qué palabras son as que poden convocalo tan lonxe do seu ambiente, qué historia pode, ao contarse, renovar os soños murchados do noso século XX.

Ah, pero o Profesor Visitante ten a reposta moito máis preto do que se pensa; e tamén máis lonxe, porque calquera historia é un estraño grifo, un animal composto que une realidade e lenda, anguía e león, pasado e presente. ¿E, qué saberá o Profesor Visitante da azarosa vida daquel Visitador do Santo Oficio que viviu en tempos de Felipe II? Por iso unha historia é coma un tremor cósmico, un oscuro burato no tempo que pode divertirse facendo que Visitador e Visitante vivan e viaxen ignorándose -separados por séculos de distancia- pero tamén, cruzándose perigosamente.